"Ҳозир 350 тадан ошиқ болаларимиз бор, озиқ-овқат билан юз фоиз таъминланган, Алҳамдулиллаҳ".

Бугунги кунда ўзбек тилидаги айрим диний адабиётларда "мусанниф фалончи" деган иборани учратяпмиз. Ва уларнинг кўпи афсуски, хато ишлатилмоқда.

Тадқиқотлар шуни кўрсатадики, "йиртқич" нашрларда чоп этилган мақолаларнинг 60% дан ортиғига чоп этилганидан сўнг беш йил давомида ҳам ҳеч қандай ҳавола берилмайди. Бу дегани бозорга сотгани бирор нарса олиб чиқасиз, лекин уни беш йил давомида бирорта одам келиб "Бу қанча туради?" деб ҳам сўрамайди.

Шайх Муҳаммад Содиқ Муҳаммад Юсуф минтақада унутилаёзган бир анъанани – исломий-илмий асарлардан ижоза беришни қайта жонлантирди.

Бир кечада 500 саҳифалик китобни ўқиб, ёдлаб оладиган Анваршоҳ Кашмирийга Аллоҳ таоло шунча зеҳн ато этди-ю, лекин Қуръони каримни ёдлашни насиб этмади.