Мазҳабсизлик – хар-бир одам ҳоҳлаганига, ўзига хукм олишни тақозо қилади. Бу эса тарихда ҳам, бугунги кунда ҳам оқибати аянчли ҳолатларга, бегуноҳ одамларнинг қони тўкилишига сабаб бўлаётганини кўриш мумкин. Бунинг асосида умматни куфрда айблаб, мусулмонларнинг қонини тўкишни ҳалол деб билиб террор уюштириш, обод жойларни вайрон қилиш, фитна қўзғаш, расмий диний уламоларга таъна тошларини отиш каби нохуш хатарларга олиб бормоқда, шундан биттасини кўриб чиқамиз. — Мусулмонларни куфрда айблаш Аҳли сунна вал-жамоа уламолари наздида бирон-бир мусулмонни кофирга чиқариш мумкин эмаслиги ҳақида ақийда китобларида ёзилган. Такфир (куфрда айблаш) масаласи энг оғир оқибатларга олиб келадиган масалалардан биридир. Шунинг учун Мовароуннаҳрдан етишиб чиққан улуғ алломалар бундай бузғунчи ғояни диёримизга кириб келишига минг йиллар давомида йўл қўймаганлар. Мазҳабимизга кўра мўмин одам гуноҳи кабира (катта) қилиши билан кофир бўлиб қолмайди. Ҳанафий мазҳаби бўйича: Иймон — тил билан иқрор бўлиб, қалб билан тасдиқлаш бўлиб, шундай қилган кишини мўъмин деб айтишга кифоя қилади. Ибн Умар розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади, Росулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам шундай дедилар: “Агар бир киши биродарини “Эй кофир!” деса батаҳқиқ бу сўзи иккисидан бирига қайтади. Агар айтганидек бўлмаса унинг ўзи кофир бўлади”. Имом Бухорий раҳимаҳуллоҳ ривояти. Тошкент ислом институти талабаси Aбдуллаев Салмон Инойтулло ўғли 315