Холид ва Фотима ота-онасини, Қуръони Каримдан ҳар куни ўқийдиган вазифаларини ўқиб бўлгунларича кутиб ўтиришди.
Холид: “Яхшилик ва баракот бўлган дарсимизга ҳуш келибсиз онажон!”.
Она: “АЛЛОҲнинг сенга баракоти бўлсин Холид”.
Ота: Расулуллоҳ соллалоҳу алайҳи васалламдан ворид бўлган тонгда ва кечки пайт ўқиладиган дуолардан тонг отганда ўқиладигани бундай:
اللهُمَّ بِكَ أَصْبَحْنَا وَبِكَ أَمْسَيْنَا وَبِكَ نَحْيَا وَبِكَ نَمُوتُ وَإِلَيْكَ النُّشُورُ
“Аллоҳумма бика асбаҳна ва бика амсайнаа ва бика наҳяа ва бика намут ва илайкан нушур”
Маъноси: (АЛЛОҲим сен ила тонг оттирдик, сен ила кеч киргаздик, сен ила ҳаётмиз, сен ила вафот топамиз ва қайтиш сенгадир)
(Абу Довуд ва Термизий ривояти)
Кеч кирганда эса: “Амсайна ва асбаҳна” сўзлари алмаштириб айтилади.
Фотима: “Бугун ўқитувчимиз бизга гўзал бир нашида ўргатди”.
Ота: “Яхши! Фотима сендан уни эшитишни хоҳлардик қизим”.
Фотима: “Эй Роббимиз ҳамма оламлар Роббиси сен ягона Илоҳсан.
Шеригу ёрдамчисиз таомлантирдинг, сероб қилдинг, бизни мусулмонлардан қилдинг, бизга кифоя қилдингу, паноҳ бердинг Эй шукрлиларга кўпайтириб берувчи Зот, Эй Роббимиз, Эй Роббимиз ҳамма оламлар роббиси”.
Холид: Фотиманинг нашийдасида “Ҳамма оламлар Роббиси сен ягона Илоҳсан” дейилган Робб, Илоҳ сўзлари АЛЛОҲнинг гўзал исмлариданми?
Ота: Ҳа Холид, АЛЛОҲнинг гўзал исмларидан: Робб (тарбиячи, ўз паноҳига олувчи) Илоҳ (ундан ўзга ибодатга сазовор нарса бўлмаган зот) Аълаа (мартабаси ўта олий бўлган зот) Акром (кўплаб ато қилувчи карамли зот).
Холид: “Бу исмларни яхшилаб ёдлаб оламан отажон. Мен АЛЛОҲга муҳаббат қиламан, барча айбу нуқсонлардан пок ва Улуғ бўлган зотнинг гўзал исмларига муҳаббат қиламан”.
Она: “Отаси кечки таомни тайёрлашимга рухсат берсангиз”.
Ота: “Тайёрлай қолинг онаси” (она кечки таомни тайёрлашга чиқиб кетди).
Ота: Онангиз дастурхон ёзгунича сизларга Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам билан овқатланган болага у зотнинг айтган сўзларини эшиттираман. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам у болага Ислом одобларидан бўлган овқатланиш одобини ўргатмоқчи бўлиб: “Эй болажон, Бисмиллаҳни айт, ўнг қўлинг билан овқатлан ва ўз олдингдан егин” деганлар.
(Имом Бухорий ва Муслим ривоятлари)
Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам овқатланмоқчи бўлган болага мана буларни ўргатганлар:
1) Бисмиллаҳ дейишни;
2) Ўнг қўл билан овқатланишни, чунки шайтон чап қўли билан ейди;
3) Ўзининг олдидан овқатланишни, бировнинг олдидан олмасликни;
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ўргатган овқатланиш одобларидан мана булар ҳам бор:
4) Қуйиб келтирилган овқатдан айб топмаслик;
5) Овқатланишдан олдин яхшилаб қўлни ювиш;
6) Овқатга пуфламаслик, иссиқ бўлса ҳам;
7) Овқатланишдан олдин Бисмиллаҳни айтиш эсдан чиққанда “Бисмиллаҳи аввалаҳу ва Ахироҳу” дейиш;
8) Овқатланиб бўлгандан сўнг: “Алҳамду лиллаҳи касийрон мубарокан фийҳи” (АЛЛОҲга кўп барокатли шукр ва мақтовлар бўлсин).
(Имом Бухорий ривояти)
Шу вақт она кириб: “Узр отаси, суҳбатингизни бўламан, овқат тайёр бўлди, марҳамат қилинг” деди.
Ота: “Дарсимиз ҳам тугади онаси! Қани юринглар болаларим” деди.
Манба: islom.uz
