Фикр баъзисини баъзисига бир нарсани фойдаланиш учун маълум ишларни тартиб қилиш демакдир. Ушбу фикр гоҳида тўғри бўлади гоҳида нотўғри бўлади. Шундай қилиб нотўғри фикрдан тўғри фикрни ажратадиган қонун қоида зарурлиги билинади. Авалги мутакаллимлар бир нарсани сўзласалар уни тўда-тўда қилиб жамлаб ёки бўлак-бўлак қилиб гапирар эдилар...- ТИИ Ижтимоий фанлар кафедраси ўқитувчиси Х.Бойхўрозов

Оиша разияллоҳу анҳодан ривоят қилинади: “Набий саллоллоҳу алайҳи васаллам агар хало (ҳожат)дан чиқсалар: “Ғуфронака!” дер, эдилар”. (Имом Термизий ривояти). Ҳадиси шарифни шарҳлаб, Ҳабибур Роҳман Ал-хойр Ободий ҳазратлари “Мискуш шазий” асарларида бундай ёзадилар...- ТИИ Ҳадис ва ислом тарихи фанлари кафедраси ўқитувчиси Н.Саидакбарова

Ҳар қандай ақли расо одам ўз хоҳиши билан жаҳолатга ботишни истамайди. Шу маънода жаҳолатни тузоқ деб тасаввур қилсак, унга тушиб қолишнинг иккита сабаби мавжуд: Биринчи сабаб – билимсизлик...- ТИИ Ижтимоий фанлар кафедраси катта ўқитувчиси, “Кўкалдош” ўрта махсус ислом билим юрти мудири М.Насриев

Маъмун 212-827 йили “Қуръон махлуқ, Ҳазрати Али Абу Бакр ва Умар разияллоҳ анҳудан афзал” деган сўзни айтди ва 218-833 йилда инсонларни “Қуръон махлуқми ёки махлуқ эмасми” деган сўз билан имтиҳон қилди. Бу имтиҳон натижасида кўплаб аҳли сунна ва жамоа уламолари азият чекди. Ҳатто имом Аҳмад сингари улуғ олимлар зиндонга ташланиб, азоб уқубатга мубтало қилинди...- ТИИ Ҳадис ва ислом тарихи фанлари кафедраси катта ўқитувчиси Пўлатхон Каттаев 

Фарзанд Аллоҳ таоло томонидан инсонга берилган энг улуғ неъмат бӯлиши баробарида омонат ҳамдир. Бу буюк неъматга сазовор бӯлган ота-оналар бунинг қадрига етмоқлари, бунга шукрлар айтиб, фарзанд олдидаги ота-оналик бурчларини пухта адо этишлари лозим бӯлади...- ТИИ Модуль таълим шакли талабаси, Сирдарё вилояти Ховос тумани Саъду Саид жоме масжиди имом-хатиби Абдунабиев Рӯзибек