Al-Kashshaf” (“Oshkor; Qur’on tafsiri”) az-Zamaxshariyning eng mashhur asaridir. Darhaqiqat, tarix davomida ko‘plab tilshunos olimlar Az-Zamaxshariyning shuhratini mazkur kitobga bog‘lashgan. Bu kitobning nomi (Al-Kashshaf) kashaf “ochmoq” feʼlidan olingan. Shunday qilib, bu kitob Qur’on iboralarining sintaktik va semantik noaniqliklarini ochishga harakat qiladi. Matnda Az-Zamaxshariy uni qurish motivi, turtki va maqsadlarini tushuntirib berdi. Darhaqiqat, u dastavval bu kitobni yozishga ikkilanganini tan olgan, chunki u o’zini Qur’onni to’g’ri talqin qilish uchun zarur bo’lgan ko’nikmalarga ega emas deb o’ylardi. Uning so’zlariga ko’ra, u har doim o’z shogirdlariga dars o’tayotganda va Qur’on oyatlarini tilga olganida, shogirdlari ilgari hech qachon uchramagan yangi ma’nolarni o’zlashtirgandek tuyulardi. U buni davom ettirar ekan, talabalar boshqa fanlardan ko’ra Qur’on tafsiriga ko’proq qiziqish bildirishgan. Shunday qilib, Az-Zamaxshariy Qur’on tafsirining barcha ma’nolari haqida kitob yozishini aytganida, shogirdlar besabrlik bilan Al-Kashshof kitobi yozilishini kutishgan.
Mazkur kitob muqaddima bilan boshlanadi, unda Az-Zamaxshariy muxtasar qilib hayoti va ijodini izohlagan va matnni tuzish mantiqiy asoslarini taqdim etgan. Keyingi sahifalarda mazkur kitobda foydalanilgan manbalar keltirilgan. Keyin kitob Qur’on oyatlarini Qur’onda kelgan tartibda tafsir qilishni boshlaydi. So‘ngra kitob ikki sahifa bilan yakunlanadi, unda muharrir Az-Zamaxshariy haqida tarjimai holni taqdim etib, uni hayotning diniy, til va adabiy jabhalariga qo‘shgan xizmatlarini ko‘rsatgan hurmatli shaxs sifatida maqtadi. Bu kitob Bag’dod va Basradagi islom ilohiyotining maktabi bo’lgan moʻʼtazila yondashuvidan qat’i nazar, tilshunoslar hamda Qur’on va arab tillarini o’rganuvchilar uchun asosiy manba bo’lgan. Darhaqiqat, olimlarning aksariyati o‘z asarlarini yaratishda Az-Zamaxshariyning uslubiy, ma’no va sintaktik yondashuvlaridan foydalanganlar. Az-Zamaxshariy bu kitobida arab tilining go‘zalligi va boyligini ko‘rsatishga, hikmatlar hosil qilishga, ko‘p ma’noli iboralarni tushuntirishga, ritorika ilmiga sho‘ng‘ishga harakat qilgan. Bu kitobni ajratib turadigan xususiyatlardan biri uning hatto arab tilini o’rganuvchilar uchun ham tushunarli bo’lishi va ortiqcha narsaning yo’qligidir. Yana bir xususiyat shundaki, bu arab tilida so‘zlashuvchilarning ma’nolarni yetkazish va ularning majoziy nutqidan foydalanish uslublariga bog‘liqdir. Bundan tashqari, tushuntirish usuli “agar sizga aytsam … Siz nima degan bo’lardingiz?” va javob “Men aytaman ….” bo’ladi. Ibn Xaldun (1332 – 1406) “Al-Muqadima” (1377) asarida mana shu so‘roq uslubi turli ma’lumotli o‘quvchilarga amal qilishni osonlashtirganini aytadi. Bu kitob katta shuhrat qozonganidan so’ng, ko’plab olimlar sharhlar yozdilar, masalan, “Al-Intissaf “Tenglik” asari muallifi Al-Imom Nasiriddin Ahmad ibn Muhammad ibn Al-Munir, Kamol Basha Al-Muftiy, Xayriddin Xizr Al-Autufiy, Sun’ulloh ibn Ja’far Al-Muftiy va Olamaddin Abdulkarim bin Ali Al-Iroqiy. Shuningdek, Muhammad bin Ali Al-Ansoriy, Nosir Al-Din Umar bin Abdulloh Al-Bidhaviy, Qutbiddin Muhammad bin Masud As-Sirofiy va Um Valad nomi bilan mashhur bo’lgan Abdulavval ibn Husayn kabi allomalar umumiy sharh va izohlar bilan ta’riflashdi.
Toshkent islom instituti talabasi
Sirojiddinov Muhammadali
