Ислом дини инсонни доим эзгуликка чақиради. Уни камолот сари чорлаб, яхшиликка етаклайди. Пировардида Яратганнинг розилигини топиб, дунё ва охиратнинг бахту саодатига эришиш учун жамият билан адолатда бўлишга тарғиб этади. 

Тошкент ислом институти талабаси Aхмадхўжаев Халилуллохон Aзамхон ўғли

Бу ибора арабча “куфр” сўзи ўзагидан олинган. Луғатда “инкор қилиш”, “ёпиш”, “каффо­рат бериш” каби маъноларни англатади. Истилоҳда эса мўмин кишини асоссиз сабаблар билан кофирга чиқариш демакдир.

Аслида, тасаввуф-тариқат исломий илмларнинг шарафлисидир. Бу илмнинг шарафи, унинг ичидаги мавзусининг шарафи билан зийнатланган. Модомики, тасаввуфнинг мақсади, мавзуси маърифатуллоҳ яъни Аллоҳни танимоқ экан, ўз-ўзидан бу ҳолда тасаввуф исломий илмларнинг энг шарафлиси, инсонни руҳий ва ахлоқий жиҳатдан комиллик сари йўлловчиси бўлиб қолади.

«Бутун дунёни Инжил хабарлари руҳида тарбиялаш» шиори билан йўлга чиққан Америка ва инглиз ташвиқотчилари, айниқса, XX асрнинг сўнгги чорагидан бошлаб дунёга таъсир қилувчи янги дунё тартиботи ва минтақалашувини амалга ошириш учун ижтимоий ва сиёсий шароитлардан ҳам фойдаланишяпти.