Инсон дунёга келар экан, ҳаётда ўз ўрнини топиш, бахтли ҳаёт кечириш, элу-юрт орасида ҳурмат-эътибор қозонишга интилади ва албатта бунинг учун тинимсиз ҳаракат, изланиш, катта меҳнат талаб этилади. Ўзига берилган энг олий умрни бемазмун ўтказиб, бирор бир эзгу ишга қўл урмай, жамиятга фойда келтирмасдан, юрт тараққиёти ва ривожига ҳисса қўшмай яшаётган инсонларнинг учраб туриши афсусланарли ҳолдир.
Бекорчилик кўпайган сайин дангасалик кучаяди. Инсон кўп ҳаракатда булса, дангасаликдан асар хам колмайди.
Бугун ёшларнинг аксарияти бекорчилик оқибатида хулки бузилиб, вактини исроф килмокда. Бежизга: “Бекорчидан Худо безор” дейилмаган. Кўп холларда ёшлар интернетдан кўнгилочар восита сифатида фойдаланиб, эртаю кеч ғанимат вақтини сарф қилмоқда. Афсуски, турли ижтимоий тармоқлар бузғунчилик, ҳаёсизлик, лоқайдликка тарғиб қилади. У ёшлар тафаккурини заифлаштириб, онгини бузуқ ғоялар билан заҳарламокда.
Телефон хотирасидаги турли видеолавҳалар, интернет оркали намойиш этилаётган ҳар хил маълумотлар ёшларни манкуртликка етаклаяпти. Бундай ҳолатлар йигит-қизлар охир-окибат оғир гуноҳ содир этишига, шармандаликка сабаб бўляпти. Ахир умр, вакт, ёшлик, соглик ғанимат эмасми? Буларни исроф килиш эса огир гунохдир.
Бекорчи одам ҳаётда ўз истагига эришолмаслиги аник. Ваҳоланки, бу ҳаëт доимий ҳаракатда, ўзгариш янгиланишда бўлиб, қотиб турмайдиган жараёндир.Бекорчилик иллати қайси халкда илдиз отса, албатта, уни заифлаштиради, тараққиёт карвонидан ортда колдиради.
Бу касаллик кайси шахсга етса, уни хор килади, обрусидан айиради.Бекорчилик энг зарарли офатлардан биридир. Аклли инсон бу дунёда бекор турмайди. Ҳатто бўш вақтини зое килмайди, балки дунë ëки охират учун фойдали бўлган ишларга сарфлайди.
Бекорчилик секин-аста инсонни ишдан чиқаради, ҳаётини вайрон қилади. Тана аъзолари ҳаракатсиз қолса, ишдан чиқади, заифлашиб қолади.
Сархадсиз интернет дунёсига кирган шахс, умр ғанимат эканини доимо ёдда сақламоғи лозим. Зеро, бу глобал тармок бепоён ҳудудларга эга бўлиб, унда инсон адашиб соатлари, кунларини самарасиз ўтказиб юбориши мумкин.
Ҳозирги кунда ёшларнинг интернетга муккасидан кетиб, турли хил бетамиз, маънисиз ўйинлар домига шунгиб, ўзларининг саломатликларига ҳам жиддий зарар етказишмокда.
Бекорчиликнинг биринчи самараси бу камбағаллик ва фақр бӯлиб, бу ҳолат охир-оқибат одамларни турли қонунга зид ва жиноий амалларга қӯл уришларига олиб боради. Безорилик, ӯғирлик ва наркотик моддалар савдо-сотиғи фақир ва камбағалликдан келиб чиқадиган жиноятлардан ҳисобланади. Шунинг учун ҳам бекорчилик жамиятдаги жорий тизимлар ва ахлоқий қадриятларнинг орадан кӯтарилишига олиб боради.
Инсон бекорчиликдан сақланиши учун бутун аъзоларини соғлом бўлишига сабабчи бўлган қалбини соғлом қилиши жуда ҳам муҳим экан. Шу боис ҳам ҳазрат Умар (розияллоҳу анҳу): «Нафсингни фойдали нарсалар билан машғул қил, акс ҳолда уни зарарли нарсалар эгаллаб олади», деб огоҳлантирганлар.
Фарзандларимизни билим-маърифатли, меҳнатсевар, ғайратли, ўз касбини пухта биладиган қилиб тарбиялаш, келажакда уларни халқимизга, динимизга фойдали инсон бўлишига сабаб бўлади. Шунинг учун фарзандларимиз бекорчи бўлиб қолишларига йўл қўймаслигимиз, балки уларни, билим олиш, китобхонлик, турли тўгараклар, спорт билан шуғулланиш, маданий ҳордиқ билан банд қилишимиз керак.
Янгийўл туман
“Имом Султон” жоме масжиди
имом хатиби Одилжон Нарзуллаев
