Ибн Ҳажар ҳазратлари айтадилар, у зот ҳижрий 852 йили вафот этган:
«Аллоҳни зикр қилиш етти қисмдан иборат:
- Кўз билан зикр қилиш. Инсон йиғлаб кўзи билан зикр қилиши Аллоҳдан қўрқиши ва унга бўлган қаттиқ умиди туфайлидир.
- Қулоқ билан зикр қилиш. Бунда инсон оят, ҳадис, буйруқ ва қайтариқларни диққат билан тинглайди.
- Тил билан зикр қилиш. Аллоҳга ҳамд айтиб оғиз ва тил билан зикр қилади.
- Қўл билан зикр қилиш. Банда ўз молини сахийлик билан сарфлаганда
ва қўл кучи билан бошқаларга ёрдам берганда. - Тана билан зикр қилиш. Бутун тана билан фарзларни бажаришдир.
- Қалб билан зикр қилиш. Банда Аллоҳдан қўрқса ва Унинг марҳаматидан умид қилса.
- Нафс билан зикр қилиш. Аллоҳнинг иродасига таслим бўлиб, Унинг берган нарсаларига рози бўлиш, нафс билан зикр қилишдир».
«Фатҳул борий», 11/209
ТИИ Ҳадис ва ислом тарихи фанлари
кафедраси катта ўқитувчиси
Пўлатхон Каттаев