Муқаддас динимиз ислом деб номланди. Бу динни Аллоҳ таолонинг Ўзи “ислом” деб номлади. Ушбу калима тинчлик, саломатлик, бўйсуниш, хавфсизлик, эсон-омонлик деган маъноларни англатади...-ТИИ тиллар кафедраси ўқитувчиси Абдуллаев Алишер
Ислом никоҳ масаласида ҳамиша ҳар икки томонни салоҳияти –Аллоҳ ва расулини таниши ва уларнинг кўрсатмасига қай даражада эргашиши – га эътибор беришга тарғиб қилган. Бунга хилоф иш тутиб, асосий эътибор икки ёшнинг салоҳиятига эмас, балки дунё матосига қаратилишини қаттиқ қоралайди ва бунинг оқибатида фитна ва фасодлар юзага келишини таъкидлайди...- ТИИ Ҳадис ва ислом тарихи фанлари кафедраси ўқитувчиси Баҳодиржон Баҳромжон ўғли
Абу Ҳанифа раҳматуллоҳи алайҳнинг илмини кўплаб уламолар ўрганиб унинг усули асосида янги масалаларни истинбод қилиб, чиқариб олдилар. Шунга биноан ҳанафий мазҳабининг ривожланишида нафақат
Аббосийлар даврида, ҳижрий иккинчи-учинчи асрда яшаган ҳанафий мазҳаб уламолари кўплаб асарлар ёзиб қолдирганлар. Улардан баъзиларини қуйида келтирамиз. Муалло ибн Мансурнинг “Наводир” асари. Бу асар мазҳабдаги имомлар (Абу Ҳанифа, имом Абу Юсуф ва имом Муҳаммад)дан ривоят қилинган нодир масалалардан иборат бўлиб...- ТИИ Ҳадис ва ислом тарихи фанлари кафедраси катта ўқитувчиси Пўлатхон Каттаев
