Мовароуннаҳр Ҳанафий мазҳабиниг қалъаси деб аталган даврда фиқҳ мактабининг тараққий этишида улкан ҳисса кўшган, ўз даврида ҳанафий мазҳабининг пешволаридан бўлган буюк фақиҳ ва аллома, ақоид, тафсир ва хадис илмининг етук билимдони, ўз даврида биринчилардан бўлиб “Шамсул аимма” (имомлар қуёши) унвонига сазовор бўлган зот – Абу Муҳаммад Абдулазиз ибн Аҳмад ибн Наср ибн Солиҳ ал-Ҳалвоний ал-Бухорийдир...- Тошкент ислом институти талабаси З.Наимова
Фиқҳ илми - ислом ҳуқуқидан иборат бўлиб, ундан мақсад шариат хукмларини чуқур англаб олиб, уларни амалга ошириш салоҳияти ва малакасига эга бўлишдир. Фиқҳ сўзи луғатда «тушуниш» маъносида бўлиб, илм (яъни, билиш)дан кўра чуқурроқ, маънони англатади. Яъни, бирон нарсани нозик жойларигача тушуниш, англаб етишни билдиради...- ТИИ Ҳадис ва ислом тарихи фанлари кафедраси катта ўқитувчиси Пўлатхон Каттаев