Иброҳим алайҳиссаллом Ироқда яшар эдилар. Аллоҳ таоло Иброҳим алайҳиссаломни ўз қавмини ёлғиз Аллоҳ таолога ибодат қилишга даъват этиш учун уларга пайғамбар қилиб юборди. 351
Сўнг Аллоҳ таоло Солиҳ алайҳиссаломга: “Эй Солиҳ, сен қавмингга хабар бериб қуйгин – бу туяга ёмонлик қилмасинлар! У туя Аллоҳнинг туяси дегин! Оддий туя эмас, унга ёмонлик қилманглар деб айтгин!“деб буюрди. 308
Қадим замонларда бир камбағал ўтинчи бор эди. У тоғлардан шох-шабба териб, елкасида кўтариб шаҳарга олиб келиб сотарди. Шу касбидан тушган чақалар билан ҳаёт кечирарди. 265
Кунлардан бир куни Самуд қавмининг нодон, кофир одамлари уларнинг пайғамбарлари бўлмиш Солиҳ алайҳиссаломдан унинг ҳақиқий пайғамбар эканини исботи сифатида мўъжиза кўрсатишини талаб қилдилар. 332
Кунларнинг бирида Рамзи исмли болакай далада ишлаётган отаси учун тушлик олиб кетаётган эди. Йўл йўлакай у гўзал табиатдан илҳомланиб баланд овозда ҳайқирди. Шунда унга жавобан худди ўзиники каби ҳайқириқ эшитилди. Рамзи бу акс садо эканлигини билмади. 370
